(ایران در زمان ساسانیان) نویسنده : محمدعلی خلیلی پس از فوت یزدگرد، بزرگان ایران، شاهزادهای به نام خسرورا بر تخت نشاند اما منذربن نعمان، امیر حیره، که سرپرست بهرام گور بود، او را یاری کرد و قوایی مجهز به فرماندهی پسر خود به سوی بهرام روانه نمود. پسر منذر به طرف تیسفون راند و بزرگان از این امر به وحشت افتاده و با منذر و بهرام وارد مذاکره شدند. عاقبت خسرو خلع شد و بهرام بر تخت نشست. بهرام، نخست پس از پادشاهی با اقوام شمالی جنگید و آنان را شکست داد. در سال ۴۲۱ جنگی بین او و «تئودوسیوس» امپراتور روم، درگرفت. فرماندهی سپاه ایران در این جنگ با «مهرنرسی» بود. در این جنگ رومیان تفوق داشتند، یک سال پس از جنگ، ایرانیان با رومیان توافقی را امضا کردند. بر اساس این صلحنامه، ایرانیان در کشور خود به عیسویان آزادی دینی دادند و رومیان هم همین حق را برای زردشتیان مقیم بیزانس قائل شدند. بهرام به رغم دیگر شاهان ساسانی همواره محبوب عام بود، نسبت به همه خیرخواهی میکرد و بخشی از خراج اراضی را به مودیان میبخشید. او موسیقی را بسیار دوست داشت و به نوازندگان و خوانندگان و حتی مقلدان دربار، مقامی عطا کرد که روزبار در ردیف عمال عالیرتبه دولت قرار بگیرند. اثر حاضر در قالب رمانی تاریخی به شرح زندگی، دلاوریها و اقدامات بهرام گور اختصاص دارد.