نویسنده : پل دبلیو.کولمن ترجمه : آرمانوش باباخانیانس انسان همیشه در زندگی فردی و اجتماعی اش بنا به مقتضیات زمانی و مکانی و تحت شرایط خاص ، ناخودآگاه دست به انجام رفتارها و اعمالی زده و می زند که پس از مدتی یا همان آن ، متوجه می شود که دچار اشتباه شده است.هستند انسان هایی که در چنین مواقعی در مورد جبران اشتباه صورت گرفته که آن اشتباه نیز ممکن است خواسته یا ناخواسته ، دانسته یا ندانسته باشد برآیند ! اما برخی از افراد ، بدون هیچ گونه واکنش نسبت به اشتباهی که مرتکب آن شده اند ، به سادگی از کنار آن عبور می کنند و همین اشتباهات کوچک گاهی تبدیل به یک عادت زشت و ناپسند شده و در ذهن انسان نقش می بندد و ترک کردن آن نیز عملی بس سخت و دشوار خواهد شد. در زندگی مشترک نیز بین زوج ها گاهگاهی بنا به شرایط موجود و اتفاقات و حوادث غیر قابل پیش بینی ، یک یا هر دو طرف زوج (زن و شوهر ) ، مرتکب رفتاری می شوند که از دیدگاه دیگری شاید اشتباه تلقی گردد. متاسفانه در بسیاری از روابط بین زوجین دیده می شود که هر کدام از زوج ها کمتر به نقش خود در مشکلشان توجه کرده و بیشتر به نقش همسرشان می اندیشند و متمرکز می شوند و سعی دارند دیگری را مقصر جلوه دهند . چه بهتر است که آن قدر شهامت و شجاعت داشته باشیم تا به رفتاری که اشتباه بوده و مرتکب آن شده ،اعتراف نموده و در صدد جبران آن برآیم .این رویه ی رفتاری و چنین رویکردی نه تنها از نگاه روان شناختی ، زشت نیست ، بلکه نشان از اعتماد به نفس و علاقه ی فرد برای ادامه ی زندگی زناشویی و نیز اثبات قابلیت ها و توانایی های او به طرف مقابلش دارد .