نویسنده : تقی پورنامداریان کتاب «خانه‌ام ابری است»(شعر نیما از سنت تا تجدد) در ابتدا «نگاهی گذرا به زندگی و شعر نیما» دارد و به «پیش‌درآمد زمینه‌های بحث»، «قالب و صورت در شعرهای نیما»، «زمینه‌های عاطفی و معنایی دیگر»، و «مسئله زبان در شعر نیما» می‌پردازد. در مقدمه مبحث «مسئله زبان در شعر نیما» بر این نکته تاکید شده است که مسئله زبان در شعر نیما در مجموعه آثار او مسئله مبهمی است که خواننده را غالبا متعجب می کند. این تعجب از دوگانگی زبان در آثار او ناشی می‌شود. از یک سو در شعرهایی که در قالب‌های سنتی و تاحدودی نیمه سنتی سروده است، زبانی نسبتا بی‌عیب و ایراد هم در حوزه صرف و هم در حوزه نحو دارد. اما در شعرهای آزاد او زبانی غیرفصیح و ناهموار می‌بینیم. همچنین در این مبحث به موضوع «تصرفات زبانی» اشاره شده و این مسئله از خصوصیات سبکی زبان شعرهای آزاد نیما محسوب می‌شود. موضوعاتی چون حذف «ی»، فاصله انداختن میان موصوف و صفت، تقدم صفت بر موصوف، ب/ به زائد، فعل‌های مرکب و عبارات فعلی و پاره‌ای کاربردهای خاص و نارسایی‌های دیگر صرفی و نحوی از آن جمله‌اند. در ادامه این کتاب به «اسباب و علل هنجارگریزی‌های زبانی» پرداخته و «مسئله معنی در شعر کهن و شعر آزاد نیمایی» بررسی شده است. در این مبحث «معنی در شعر کهن»، «از نشانه تا معنی در شعر کلاسیک»، «از نشانه تا معنی در شعر نیما»، «تاویل و زبان سمبلیک»، «زبان سمبلیک و تاویل شعر گل مهتاب» دیگر موضوعات پرداخته شده هستند.