(با خطوطی از چهره‌ی فرهنگ ایران) نویسنده : مهدی ثریا کتابی که در رابطه با فرهنگ، شخصیت، شخصیت شایع و منش ملی نگارش شده است. این که محل زندگی انسان ها نقشی به سزا در تربیت و شکل گیری شخصیت آن ها دارد، گاه رفتارها و سخنانی وجود دارند که در فرهنگ مربوط به کشور خاصی بسیار پسندیده و ستایش شده اند، حال آنکه همان رفتارها و سخنان در کشوری دیگر و در میان مردمی متفاوت معنی بدی را دارند. در فرهنگی به خصوص مردمی شاد تربیت می شوند و در کشوری دیگر اکثریت افسرده اند. فضای حاکم در جامعه، فرهنگ و شیوه زندگی انسان ها را شکل می دهد. گزیده ای از کتاب: انسان ها در همه نقاط جهان، از برخی جهات مثل هم و متمایز از دیگر موجودات اند. بر روی دو پا و عمود بر روی زمین راه می روند و بر خلاف پرندگان که آنها هم دو پا دارند، انسان ها نه بال برای پرواز دارند و نه قدرت پرواز، در هر کجا که باشند برای ارتباط با یکدیگر از زبان استفاده می کنند. به صورت اجتماعی زندگی می کنند و دوران وابستگی فرزند به مادر برای حفظ و حراست و یاد گرفتن راه و روش زندگی، به مراتب طولانیتر از این دوران برای جانداران دیگر است. پس همه انسان ها مثل هم هستند، اما بسته به اینکه در چه محیط طبیعی به دنیا آمده و از پیشینیان خود چه روشی را برای زندگی آموخته اند، افراد هر گروه یا جامعه مثل هم هستند و با افراد گروه ها و جامعه های دیگر فرق دارند و بالاخره در همه گروه ها و جامعه ها، هر فرد به علت ویژگی های زیستی و تفاوت های فردی، با دیگران فرق دارد.