نویسنده : جوی فیلدینگ ترجمه : الگا کیایی رای قهرمان این داستان موقعیتی پیش آمده که با چشمان بسته بتواند دیگران را ببیند و از آن فراتر، پای حرف‏های بی‏تظاهر و مکنونات قلبی‏شان بنشیند. چنین موقعیتی ابتدا برای هر کسی جذاب است و جالب، ولی با گذر زمان، کم‏کم شخص می‏فهمد که دانستن همه چیز، همیشه خوب نیست. ما سالها با افرادی زندگی می‏کنیم یا رفت وآمد و ارتباطی داریم که به تصور ما از نزدیکان ما هستند و رابطه‏ای عاشقانه، دوستانه یا همراه با احترام میان ما برقرار است، اما به یکباره همه چیز چهره عوض می‏کند و تمام تصورات ما در هم می‏ریزد و هیچ کاری هم دیگر از دست ما را برنمی‏آید. امیدواریم شما هم برای لحظاتی خود را در چنین موقعیتی قرار دهید و ببینید آیا می‏خواهید که به این توانایی دست یابید یا نه؟ آیا واقعا دوست دارید در شرایطی قرار بگیرید که همه چیز و همه کس با شما بی‏پرده سخن بگویند؟ شاید بتوان چنین وضعیتی را با فراموشی ذهن آدم‏ها مقایسه کرد. بسیاری عقیده دارند اگر انسان فراموشکار نبود، زندگی سختی داشت و نمی‏توانست دردها و مشکلات گذشته را کنار بگذارد و به آینده منتقل نکند. این هم از آن نعمت‏هایی است که خداوند به انسان عطا کرده و گاهی ارزش آن را نمی‏دانیم.